Czy zameldowanie na pobyt stały najemców z małym dzieckiem, może mieć jakiś skutek w kwestii wypowiedzenia umowy najmu mieszkania i wyprowadzki tej rodziny wbrew ich woli. Czy zameldowanie na pobyt stały ma jakiś wpływ na większe prawa najemcy do zamieszkania w tym mieszkaniu? W tej chwili rodzina jest zameldowana w tym mieszkaniu na pobyt czasowy. Ojciec dziecka koniecznie chce zameldować się na pobyt stały tłumacząc, że chce, aby dziecko miało nadany numer PESEL. Czy to jest konieczne?
Numer PESEL nadaje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r. Nr 139 poz. 993 z późn.zm.) w następującym kategorią osób:
- obywatelom polskim zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące, a także osobom ubiegającym się o wydanie dowodu osobistego,
- cudzoziemcom zameldowanym na pobyt stały lub czasowy trwający ponad 3 miesiące na podstawie art. 26 wyżej przytoczonej ustawy,
- obywatelom polskim i cudzoziemcom, którzy podlegają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu, z wyłączeniem osób wymienionych w pkt. a) i b),
- obywatelom polskim zamieszkałym za granicą, ubiegającym się o wydanie paszportu.
Z powyższych przepisów wynika, że do wydania nr PESEL wystarczającym jest aby zameldowanie czasowe trwało ponad 3 miesiące, nie jest konieczne zameldowanie na pobyt stały.
Należy odróżnić jednak sam fakt zameldowania od prawa do mieszkania w mieszkaniu. Meldunek jest czynnością administracyjną, realizowaną zgodnie z przepisami prawa i ma umożliwić ustalenie pobytu czasowego lub stałego danej osoby. Sam meldunek na gruncie prawa ma niewiele wspólnego z prawem do zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym. Zgodnie z art. 9 ust. 2 b ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych – zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w tym lokalu. Zasadniczo obowiązek meldunkowy spoczywa na osobie, która przebywa na podstawie umowy lub innego tytułu prawnego w lokalu mieszkalnym. Na podstawie art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy, właściciel nieruchomości potwierdza jedynie fakt pobytu osoby, na której ciąży obowiązek meldunkowy. Dopiero w przypadku, gdy osoba przebywająca w lokalu mieszkalnym nie dopełni obowiązku meldunkowego, obowiązek ten przechodzi na właściciela nieruchomości art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy).
Sama umowa najmu i ewentualne prawa i obowiązki z niej płynące rozpatrywane są na gruncie prawa cywilnego. Fakt zameldowania na pobyt stały lub czasowy z tego punktu widzenia nie ma żadnego znaczenia. W praktyce jednakże, w przypadku rozwiązania umowy najmu trudniej jest się pozbyć lokatorów, którzy nie chcą dobrowolnie się wyprowadzić. Same kwestie związane z rozwiązaniem umowy najmu oraz opróżnieniem lokalu, regulują przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku, o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminnym i zmianie Kodeksu cywilnego.
Przepisy tej ustawy chronią lokatorów przed bezzasadnym wypowiedzeniem stosunku najmu a także przed wyrzuceniem ich na bruk po rozwiązaniu takiej umowy. W stosunku do osoby zamieszkującej lokal bez tytułu prawnego, właściciel lokalu mieszkalnego może jedynie zwrócić się z powództwem do sądu o nakazanie opróżnienia lokalu.
