Odpowiedź
Podstawą prawną ochrony danych osobowych jest Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. Nr 133, poz. 883, z 2000 r. z późn. zm.). Art. 6. ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych – W rozumieniu ustawy za dane osobowe uważa się wszelkie informacje dotyczące identyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej. Czyli jeżeli dane nie pozwalają na identyfikację osoby fizycznej, nie można mówić o ochronie danych osobowych. Celem ustawy jest ochrona prywatności osób fizycznych, stąd w przypadku gdy osoby te są organami osób prawnych, lub reprezentują w inny sposób przedsiębiorcę, naszym zdaniem zastosowanie przepisów o ochronie danych osobowych w takim przypadku jest wątpliwe.
Generalnie ustawa odnosi się do ochrony przy przetwarzaniu danych, stąd np. ustalenie osoby (z imienia i nazwiska) w zbiorze danych publicznie udostępnionych, a następnie przesłanie do takiej osoby zaadresowanego jej imieniem i nazwiskiem pisma, bez zapisywania danych w jakiejkolwiek formie (na papierze, komputerze itd.), która stanowiła by bazę danych, naszym zdaniem nie stanowi naruszenia ustawy o ochronie danych osobowych. Proszę jednak pamiętać, że w przypadku złożonego zapytania osoby, której dane dotyczą będzie Pani zobowiązana podać źródło uzyskania danych osobowych, tak aby osoba ta mogła wystąpić do administratora danych o ich usunięcie lub zmodyfikowanie.
Zupełnie odmienna jest sprawa korespondencji reklamowej. Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz.U. Nr 144 z 2002 r., poz. 1204), chroni przed komercyjnym spamem, czyli niechcianą informacją handlową (reklamą). Zgodnie z art. Art. 10. ust. 1 tej ustawy zakazane jest przesyłanie niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej. Naruszenie tego zakazu na podstawie art. 24 ustawy podlega karze grzywny. Ściganie wykroczenia następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Ponadto reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta nie zamówionych towarów lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji stanowi czyn nieuczciwej konkurencji (Ustawa z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – art. 16 ust. 1 pkt. 5).
Opisane działanie przesyłania nie zamówionej informacji handlowej, nie jest prawnie dopuszczalne. Jeżeli taka informacja miałaby być przesłana do osób fizycznych (konsumentów) naruszać będzie także przepisy o ochronie konsumentów.
