Przepisy prawa zawierają wiele norm ochrony przed hałasem, zarówno na gruncie prawa krajowego jak i wspólnotowego. Ochrona przed hałasem jest dość istotnym elementem z punktu widzenia przepisów ochrony środowiska, stąd wiele uregulowań w tym zakresie. Odpowiednie przepisy znajdują się m. in. w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska, która zawiera dział V ochrona przed hałasem. Wydane na podstawie tej ustawy Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku określa parametry dopuszczalnego poziomu hałasu w zależności od rodzaju terenu na którym znajduje się określona zabudowa.
Zasadniczo dopuszczalny poziom hałasu w terenie zabudowanym w porze dziennej wynosi 60 dB (od 6.00 do 22.00), a w porze nocnej – 50 dB. Poziom hałasu mierzony jest nie tylko na ulicach, ale także w domach. Pomiarów w pomieszczeniach zamkniętych dokonuje Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna. Wyższe normy w tym zakresie przewidziane są dla strefy śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców będącej terenem zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców pow. 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obiektów administracyjnych, handlowych i usługowych. Poziom hałasu w takiej zabudowie nie powinien przekraczać jednak poziomu 65 dB, a w porze nocnej 55 dB.
Ponadto podstawą prawną określającą ochronę przed hałasem i drganiami jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U Nr 75, poz. 690 z 2002 r.) oraz polska norma PN 87/B-02151/02. Zgodnie z § 323 ust 1 tego Rozporządzenia, budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy lub ludzie znajdujący się w ich sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadowalających warunkach. Budynki mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy sytuować w miejscach najmniej narażonych na występowanie hałasu i drgań, a jeżeli one występują i poziomy ich przekraczają wartości dopuszczalne, określone w przepisach o ochronie przed hałasem i drganiami, należy stosować skuteczne zabezpieczenia.
Poziom hałasu oraz drgań przenikających do pomieszczeń w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, z wyłączeniem budynków, dla których jest konieczne spełnienie szczególnych wymagań ochrony przed hałasem, nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach dotyczących ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach oraz oceny wpływu drgań na ludzi w budynkach.
Przekroczenie norm hałasu sankcjonowane jest nałożeniem kary. Zgodnie z przepisami Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości jednostkowych stawek kar za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu z dnia 29 września 2001 roku, ustalone zostały jednostkowe stawki kar za przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałas, które w zależności od pory dnia (pora nocna lub dzienna), wynoszą od kilku do kilkudziesięciu złotych za każdy 1 dB przekroczenia (maksymalna stawka wynosi 36 zł za każdy 1 dB przekroczenia, powyżej 15 dB w porze nocnej). Należy także zaznaczyć, że zgodnie z art. 337a Prawa ochrony środowiska, naruszenie warunków decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu, stanowi wykroczenie (sprawca podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności albo karze grzywny).
Reasumując, naszym zdaniem winni Państwo żądać dokonania pomiarów poziomu hałasu w mieszkaniu, zarówno w porze dziennej jak i nocnej. Należy także interweniować (kierując pisemne skargi) do organów gminy w związku z przekroczeniem dopuszczalnego poziomu hałasu, powołując się na przepisy ochrony środowiska.
