Akta stanu cywilnego reguluje ustawa z 29 września 1986 ro. Prawo o aktach stanu cywilnego. Zgodnie z przepisami Prawa o aktach stanu cywilnego, wpisania treści aktu stanu cywilnego sporządzonego za granicą do polskich ksiąg stanu cywilnego lub zawarcia małżeństwa, które nastąpiły za granicą, dokonuje się w urzędzie stanu cywilnego miejsca zamieszkania wnioskodawcy, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Zawarcie małżeństwa, które nastąpiły za granicą i nie zostały zarejestrowane w zagranicznych księgach stanu cywilnego, można zarejestrować w polskich księgach stanu cywilnego. Akt stanu cywilnego sporządzony za granicą może być wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny siedziba w Gliwicach w wyroku z dnia 6 maja 2010 roku sygn. akt II SA/Gl 669/09, zagraniczny akt stanu cywilnego jako dokument urzędowy ma na terenie Polski taką samą moc jak polski akt stanu cywilnego i w myśl art. 4 ustawy z dnia 29.09.1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. z 2004 r. Nr 161, poz. 1688 ze zm.) stanowi wyłączny dowód zdarzeń w nim stwierdzonych. Moc zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy od wpisania go do polskich ksiąg stanu cywilnego (transkrypcji) na podstawie art. 73 ust. 1 tej ustawy. Moc zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy od wpisania tego aktu do polskich ksiąg stanu cywilnego (transkrypcji) na podstawie art. 73 ust. 1 tej ustawy. Skoro bowiem zagraniczne akty stanu cywilnego mają moc dowodową na równi z polskimi aktami stanu cywilnego, dla ich skuteczności na terenie Polski nie zachodzi potrzeba ich transkrypcji, to jest wpisania do polskich ksiąg stanu cywilnego. Ostatnio powołany przepis Prawa o aktach stanu cywilnego umożliwia jedynie wpisanie, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, do polskich ksiąg stanu cywilnego takiego aktu sporządzonego za granicą, nie przewiduje natomiast obowiązku transkrypcji dla uznania mocy dowodowej.
Stanowisko takie zajął także Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 16 marca 2007 roku sygn. akt III CSK 380/06, w którym stwierdził, że moc dowodowa zagranicznych aktów stanu cywilnego nie zależy od ich wpisania do polskich ksiąg stanu cywilnego (transkrypcji). Zgodnie bowiem z art. 73 ust. 1 Prawa o aktach stanu cywilnego (t.j. Dz. U. z 2004 r., Nr 161, poz. 1688 ze zm.) akt stanu cywilnego sporządzony za granicą może, lecz nie musi, być wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego. Prawo polskie nie przewiduje zatem obowiązku transkrypcji aktów zagranicznych i nie uzależnia ich skuteczności ani mocy dowodowej na terenie Polski od transkrypcji, nadając im w art. 1138 KPC moc dowodową taką samą, jak aktom polskim. Sąd Najwyższy stwierdził, że transkrypcja nie ma charakteru rejestracyjnego, lecz jest jedynie transponowaniem pod względem językowym i formalnym zagranicznego aktu stanu cywilnego na obowiązujący w Polsce język urzędowy i w obowiązującej tu formie rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów. Obowiązek każdorazowego rejestrowania aktu doprowadziłoby do tego, że w wyniku transkrypcji w polskich księgach stanu cywilnego znajdowałyby się np. dwa akty urodzenia dotyczące tej samej osoby, mające jednak odmienną treść.
Reasumując, o tym czy ślub został ważnie zawarty w danym kraju decyduje prawo tego kraju. To samo dotyczy rozwodu. Jeżeli ślub i rozwód zostały ważnie przeprowadzone zgodnie z prawem amerykańskim, to są one ważne także zgodnie z polskim prawem. Moc zagranicznego aktu stanu cywilnego nie zależy od wpisania tego aktu do polskich ksiąg stanu cywilnego. Jednocześnie nie istnieje obowiązek rejestracji małżeństwa zawartego poza granicami w polskich w aktach stanu cywilnego. Akt stanu cywilnego sporządzony za granicą – jedynie może – być wpisany do polskich ksiąg stanu cywilnego na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu.
